Global pazarda, rekabet gücümüzü artırmalıyız

Boya Sanayicileri Derneği Yönetim Kurulu Lideri Kenan BAYTAŞ
Boya dalı günümüzde sadece estetik ihtiyaçlara karşılık veren bir alan olmaktan çıkmış, endüstriyel koruma, çevresel sürdürülebilirlik ve teknolojik gelişim açısından stratejik bir pozisyona geldi.
Bugün prestijiyle Türkiye boya sanayii üretim kapasitesi, ihracat gücü, dijitalleşme süreçleri ve sürdürülebilirlik odaklı dönüşüm dinamikleriyle global ölçekte dikkat çeken bir yapıya sahip. Ülkemiz, yıllık yaklaşık 900 bin tonluk üretim kapasitesiyle Avrupa’nın en büyük beş boya üreticisi ortasında yer almasıyla bölgesel bir üretim üssü olma niteliği taşıyor. Geniş eser yelpazesi ve güçlü üretim altyapısı sayesinde kesim, hem iç hem dış pazar taleplerine hızlı ve tesirli bir formda karşılık verebiliyor.
İhracat performansı açısından da bölümümüz güçlü bir konumda bulunuyor. Bilhassa Avrupa, Ortadoğu, Kuzey Afrika ve Orta Asya pazarlarında eserlerimiz; kalite, güvenilirlik ve rekabetçi fiyat avantajıyla öne çıkıyor. 2024 yılı prestijiyle dalın ihracat hacmi 1.5 milyar dolara yaklaştı. Dalın dijitalleşme ve otomasyon alanında yaptığı yatırımlarla üretim süreçlerinde verimliliği yükseltmesini küresel pazardaki rekabet gücümüzü artırmak bakımından son derece pahalı buluyorum.
Aynı vakitte sürdürülebilirlik gayelerine ulaşma konusunda değerli ilerlemeler kaydeden bir görünüme sahip olmamız da gelecek ismine olumlu bir sinyal. Artık dataya dayalı üretim planlaması, güç verimli sistemler ve etrafa hassas teknolojilere geçiş, birçok üretici tarafından benimsenmiş durumda.
Yapısal problemlerimizin çözülmesi gerekiyor
Sektörümüzde meydana gelen olumlu gelişmelere ek kimi yapısal sıkıntılarımızın da giderilmesi gerekiyor. Bilhassa hammaddenin yüzde 70 oranında ithalata dayalı olması, döviz kurlarındaki dalgalanmalardan ve global emtia krizlerinden sektörün direkt etkilenmesi sonucçunu beraberinde getiriyor.
Diğer yandan, eser fiyatlarının piyasadaki birçok esere kıyasla daha uygun olmasına karşın, uygulama maliyetlerinin yüksekliği nedeniyle boya, tüketici nezdinde bir muhtaçlıktan çok lüks ya da ertelenebilir bir harcama olarak görülmeye başlandı. Örneğin, bugün 10 kilogramlık bir iç cephe boyasının maliyeti ortalama 2000 TL iken, uygulama sürecine gelindiğinde personellik maliyetleri toplam masrafı katlayarak artırıyor. Bu durum eser değil, hizmet maliyetlerinin baskın olduğunu göstermektedir.
Öte yandan 2024, sektörel büyüme açısından durağan bir dönem olarak geride kaldı. Mevcut ekonomik şartlar ve yüksek enflasyon ortamı, tüketicilerin önceliklerini temel ihtiyaçlara yönlendirmesine ve boya üzere ikincil tüketim kalemlerine olan talepte dalgalanmalara yol açtı.
Özellikle finansmana erişimin kısıtlı olması, birçok firmanın faaliyetlerini sürdüremez hale gelmesine yol açtı. Hammadde fiyatlarının, personellik maliyetlerinin ve döviz kurlarının yüksekliği, üretim maliyetlerini artırırken, kredi faizlerinin yüksekliği işletmeleri önemli bir nakit sıkışıklığını beraberinde getiriyor. Sanayiciler, ayakta kalabilmek için varlıklarını satışa çıkarmak zorunda kalsa bile piyasanın durgunluğu nedeniyle alıcı bulmak neredeyse imkansız hale geldi. Bu gidişatın sürmesi durumunda, yıl sonuna kadar çok sayıda firma kapanma riski yaşayabilir.
Üretimin ve istihdamın sürdürülebilmesi için devletin sanayiciye yönelik acil ve somut dayanak sistemlerini devreye alması gerekiyor. Uygun faizli kredi olanaklarının sağlanması, endüstriye yönelik finansman dayanaklarının artırılması ve iktisatta öngörülebilirliğin sağlanması, firmaların ayakta kalması için bir gerekliliktir.
Tüm bu zorluklara karşın, Türkiye boya sanayii derneğimizin vizyoner liderliğinde sürdürülebilirlik, dijitalleşme, ihracat ve teknolojik dönüşüm alanlarında güçlü adımlar atıyor. Bu gelişmeler, bölümün hem iç pazar dinamikleri hem de global rekabet şartları karşısında esneklik ve direnç kazanmasını sağlıyor. Boya endüstrimizin, sahip olduğu potansiyel, yatırım gücü ve stratejik vizyonla, hem bölgesel hem de küresel pazarda çok daha güçlü olacağına inanıyoruz.